آی دلت هوای بارون کرده ، آی دلت بارش رحمت خداوندی رو می خواد ... چقد دوست داری زیر آسمون خدا قدم بزنی و خیس بشی ، خیس خیس ... و اولین دونه ی درشت بارون که می خوره روی صورتت انگار این بوسه ی خداست که محکم چسبیده روی صورتت . اون وقت خدا رو بیش از هر وقت و زمان دیگه لمس می کنی ، احساس می کنی . و با خودت می گی : « می دونم که خدا دوستم داره ، می دونم که باهامه » .
هر کدوم از دونه های بارون مال یه نفره ، یه بوس آبدار از طرف خدا برای بنده هاش . وای خدای من چه تصور شیرینی !‌
سهم بعضی ها مستقیم نمی رسه دستشون ، مال یکی می شینه روی برگ درخت ، مال یکی زمینو سیراب می کنه ، مال یکی هرز می افته وسط خیابون و به جوی آب و بعدش هم به فاضلاب می پیونده . عجب سرنوشتی دارن بعضی از این بوسه های خداوندی !
خدا جون می خوام لمست کنم ! می خوام از وجودت کنارم لذت ببرم ، می دونم ، خیلی خود خواهم ولی من سهم خودمو می خوام ...

نوشته شده در دوشنبه 86/7/9ساعت 1:1 عصر توسط هـاجـر زمـانـی نظرات ( ) | |